Mój typowy dzień roboczy

Dawno temu, niemal na samym początku blogowania, pokazywałam jak wyglądał wówczas mój typowy poranek. Teraz to zupełnie inna historia pod wieloma względami.  Pozwólcie, że wyjaśnię podstawy dla tych, dla których ten post jest pierwszym, jaki czytają na moim blogu. Wszystkie te sprawy w dużym stopniu wpływają na moją organizację dnia.  A zatem...

Mieszkam w Polsce, w centrum dużego miasta. Jestem samotną mamą dwóch chłopców. Pracuję zawodowo, a biura firmy, w której pracuję są na drugim końcu miasta. W codziennych sprawach mam duże wsparcie moich dwóch fantastycznych Mam: jednej rodzonej i jednej nabytej przez małżeństwo. Syn B kończy właśnie przedszkole położone blisko naszego mieszkania. Natomiast Syn A chodzi do szkoły dość daleko od domu, ale nadal w ścisłym centrum miasta. Ewentualny dojazd tramwajem wymagałby przesiadki i długiego spaceru do przystanku, dlatego podwożę go samochodem w drodze do pracy. 

Czy faktycznie trzeba mieć spis swoich codziennych zajęć? Nie. Nie trzeba. Ale warto to zrobić. 

Po pierwsze, kiedy życie biegnie do przodu, stajemy na czubkach palców, żeby wypełniać wszystkie obowiązki. Do i tak napiętego planu dokładamy kolejne punkty, często wciskając niemal na siłę. Jednocześnie nie zawsze mamy motywację żeby zaplanować swoje działania, a niestety działanie bez planu jest dość ryzykowne. Kiedyś zmusiłam się zapisania punkt po punkcie co robię. Zapisałam pełną kartkę i odłożyłam na kilka dni. Potem, co chwilę przypominało mi się, że muszę dopisać jeszcze i to i to i tamto. Kiedy zobaczyłam tę długaśną listę to mnie zamurowało. Zaczęłam przyglądać się krytycznie całemu planowi dnia i okazało się, że bez wątpienie mogłabym to lepiej zorganizować. W kilku miejscach miałam taki zator, że nie było ludzkiej siły żebym dała radę ze wszystkim zdążyć, a mnie się wydawało, że muszę postarać się bardziej. Tymczasem to wcale nie była moja wina! Musiałabym być jakaś Wonder Woman, żeby podołać wszystkiemu. Zaczęłam zastanawiać się, co mogę przesunąć na inna porę, co mogę robić symultanicznie, a co wymaga całkowitego skupienia. 

Z tym jest podobnie jak z robieniem porządku w finansach - najpierw trzeba spisywać wszystkie wydatki, dopiero później można skutecznie szukać oszczędności.

Jeśli masz wrażenie, że od rana do wieczora nie masz nawet sekundy dla siebie, a otoczenie (mąż, siostra, lub nawet Twoja największa krytykantka, czyli TY sama) twierdzi, ze przesadzasz, to spisz sobie co robisz.

Dopiero na papierze, czarno na białym, zobaczysz i pokażesz wszystkim niedowiarkom, jak wygląda Twój dzień i z czym się zmagasz.

Zobacz jak to wygląda u mnie, a potem zrób swój rozkład jazdy. Obecny schemat wypracowuję mniej więcej od września 2014 roku, czyli od momentu, gdy zostaliśmy sami. 

PORANEK

05:40 pobudka

05:50 druga pobudka, jeśli pierwsza nie podziałała

05:52 jeszcze na śpiku wyjmuję z lodówki masło do kanapek

05:53 idę pod prysznic: myję włosy, nakładam odżywkę, myję zęby

06:03 rozczesuję włosy, wgniatam piankę, nakładam krem na twarz i balsam do ciała + dezodorant

06:09 odsuwam chłopcom zasłony w pokoju i idę połknąć witaminy. Ze względu na alergię nie mogę jeść żadnego nabiału, wiec regularnie łykam wapń i olej z rekina.

06:10 przygotowuję jedzenie dla siebie do pracy i do szkoły dla Syna B

06:20 rozładowuję zmywarkę

06:25 zaczynam przygotowywać śniadanie dla chłopców, jeśli ma być na ciepło (wstawiam wodę na herbatę, gotuję owsiankę, włączam wodę na jajka)

06:29 włączam telewizor, wybierając na program z  bajkami, i ustawiam go nieco głośniej niż trzeba, żeby coś zachęcało ich do opuszczenia ciepłego łóżka

06:30 budzę chłopców

06:35 daję im śniadanie i ubieram się, kiedy jej jedzą

06:45 wyłączam telewizję (ignorując protestujących) i chłopcy idą myć zęby. W tym czasie ja się maluję zakładam biżuterię, perfumuję itd 

06:50 chłopcy się ubierają. Syn B jest czasem tak bardzo nie w sosie, że muszę go czynnie wspomóc w tym ubieraniu. Syn A pakuje śniadanie do plecaka, a Syn B zaczyna zakładać buty i całą resztę.

07:05 jesteśmy gotowi do wyjścia

07:15 Syn B jest w przedszkolu - zmiana kapci, całusy, uściski, machania

07:25-30 wskakujemy z Synem A do samochodu, żeby odwieźć go do szkoły.

07:50 wysadzam Syna A pod szkołą

08:05-10 jestem w pracy w pracy (wliczając w to szukanie miejsca do zaparkowania). Włączam laptopa i idę sobie zrobić kawę. Odpowiadam na najważniejsze maile i równocześnie jem śniadanie - zwykle kanapkę i jakąś sałatę lub jarmuż z winegretem.

POPOŁUDNIE

13.00 odgrzewam w mikrofali obiad, który ze sobą przyniosłam - zupę lub resztki z obiadu z poprzedniego dnia albo np. kaszę z warzywami.

15.00 jem jakiś owoc: jabłko, banana, winogrona lub pomarańczę - uprzednio obraną i pokrojoną na małe kawałki, żeby można było wygodnie jeść przy pracy (widelcem, bo od soku mam cała klawiaturę ubabraną)

16:10 -17:30 w zależności od dnia i nawału roboty, wychodzę z pracy

16:50-18:20  docieram do domu - konkretna godzina zależy od tego, o której  dokładnie wyjdę, jakie są korki, czy robię jeszcze zakupy po drodze (zwykle we wtorki i czwartki) i co mam jeszcze w planach

Do tego czasu chłopcy wrócili już ze szkoły/przedszkola i są z Babciami, które dają im obiad,   albo kończą właśnie zajęcia dodatkowe. Do Syna A raz w tygodniu przychodzą nauczycielki angielskiego i niemieckiego - dzięki temu omijam rafę w postaci dowożenia na te zajęcia. Cena za lekcje i gotowość przychodzenia do nas do domu, to były moje priorytety w wyborze nauczycieli. Jeśli to piątek lub środa, to na 18:15 Syn A ma trening piłkarski. Zwykle we środy zabierają go jednak sąsiedzi, których syn też gra w tym samym klubie. W piątki jeżdżę ja. Syn B chodzi na aikido, a raz w tygodniu wraca późno z basenu, na których jest dowożony przez przedszkole. Od maja zacznie jednak jeszcze treningi piłkarskie, ale niestety będzie zaczynał o godzinę wcześniej niż Syn B. Będę wiec musiała robić tak: zawożę Syna B na 17:00 i wracam po Syna A, który w tym czasie kończy robić lekcje. Syn B kończy trening i czekamy półtorej godziny na Syna A. Jeśli we środy sąsiedzi będą zawozić syna A, to zostanie mi już do obsłużenia tylko Syn B. Do lipca chyba nie zdechnę, a od września zobaczymy jak będzie.

18:30 -19:30  jeśli nie ma treningu, to w tym czasie kończę sprawdzam  lekcje Synowi A lub pomagam mu, jeśli trzeba. Najczęściej jednak zaczyna je odrabiać jeszcze przed moim powrotem, a któraś Babć pilnuje go przy tym żelazną ręką, więc zwykle nie zostaje nam dużo do zrobienia. 

WIECZÓR

19:30- 20:30 zależy czy jesteśmy na treningu czy nie,  ale zwykle o tej porze jemy kolację. Mamy chwilę, żeby podgadać o tym, co się u kogo wydarzyło w ciągu dnia. To jest też moment, w którym bierzemy witaminy i wapń (wszyscy jesteśmy alergikami pokarmowymi i musimy uzupełniać braki) albo leki na alergie (głównie Syn B).

20:00 chłopcy biorą prysznic, a ja  pakuję i włączam zmywarkę oraz ewentualnie nastawiam pranie

20:15 kierunek spanie. Czytam im głośno albo słuchamy bajki na płycie albo gadamy, jeśli tematów nadal jest sporo.

21.00 szykuję ubrania na kolejny dzień, pakuję coś sobie na obiad do pracy i zwykle jeszcze rozwieszam pranie. Pobieżnie ogarniam kuchnię i łazienkę - wycieram blaty, myję zlew i umywalkę, przelatuję szczotką toaletę. Wypełniam jakieś papiery do szkoły Syna A, robię przelewy itp. Bywa, że olewam to wszystko i tylko oglądam coś wielce rozwijającego na TLC.

22.30 biorę prysznic. Potem jeszcze chwilę serfuje po necie lub doglądam bloga. Często sprawdzam służbowe maile, żeby mieć w głowie jakiś plan następnego dnia. Jak najszybciej idę jednak spać albo raczej  tracę przytomność - rano nigdy nie jestem pewna, co się faktycznie stało.
 

UWAGI NA MARGINESIE:

Bardzo, bardzo tęsknię za czasami, kiedy miałam dla chłopców cały dzień. Wiedziałam o nich wszystko, towarzyszyłam im we wszystkich ważnych i nieważnych momentach. Teraz mam wrażenie, że wyłapuję jedynie jakieś marny ułamek ich życia.

Gdybym nie pomoc Mamy i Teściowej musiałabym zatrudnić nianię, która odbierałaby chłopaków ze szkoły, odgrzewała im obiad i pilnowała odrabiania lekcji.

Ewidentnie brakuje mi w grafiku miejsca na jakiś sport. Problem polega na tym, że obecnie chłopcy potrzebują mnie na 200% i mam wyrzuty sumienia, jeśli spędzam poza domem, choć godzinę, na czymś innym niż praca zarobkowa. Możliwe, że jeszcze przed wakacjami moja firma zmieni siedzibę na nieco bardziej ą-ę i wtedy będę mogła iść na siłownię zaraz po pracy, chociaż na pół godziny.

Czy kiedykolwiek spisywałyście szczegółowo swój rozkład jazdy na typowy dzień? Jeśli nie to spróbujcie i dajcie znać, co wam się w związku z tym nasunęło.