Trik 10 minut

Prawdopodobnie są na świecie ludzie, którzy z uśmiechem na ustach doprowadzają wszystkie swoje sprawy do końca, i to na dokładkę w pierwotnie zaplanowanym czasie.

Ja? Ja do niech zdecydowanie nie należę.

Często pewne projekty ustępują innym (nowszym, ważniejszym) zanim zostaną skończone. Pewnie wstyd się przyznać, ale są w moim domu i takie, których czas od ostatniego odłożenia na później mierzy się już nie w miesiącach, a latach. Mam jeszcze do tego pewną wadę, a mianowicie nie ma mowy żebym zupełnie zrezygnowała z dokończenia czegoś. Mogę więc niemal w nieskończoność odkładać na później. Na szczęście kilka miesięcy temu, odkryłam pewien trik, który pomaga mi sobie z tym radzić. To był dla mnie prawdziwy przełom.

Zaczęło się od stwierdzenia, że nie mam czasu na posprzątanie w zasypanych i zaklejonych szafkach kuchennych. Sprzątanie w szafkach to jedna z tych rzeczy, których nie cierpię. Postanowiłam, że przeznaczę na nie tylko 10 minut dziennie przez tydzień. 10 minut, czyli mniej niż blok reklamowy w niejednej stacji telewizyjnej - tyle czasu znajdę bez problemu. I tak się zaczęło. Wszystkie szafki wymyłam i przejrzałam (krytycznie) ich zawartość w ciągu 5 dni. Tadam!

Po sukcesie z szafkami zaczęłam stosować zasadę 10 minut do innych, wymagających mojej uwagi, spraw. Działa to szczególnie dobrze w przypadku  zadań, o których myślę z niechęcią albo takich na które potrzeba większej ilości czasu. Czasem wydaje mi się, że nie warto czegoś zaczynać, bo i tak nie zdążę tego dzisiaj/w tym tygodniu/przed kolacją skończyć 

Okazało się, że podzielenie każdego zadania, na małe (teoretycznie nawet nieco za małe) fragmenty, pozwala mi uporać się z całą, przytłaczającą stertą zaległości. 10 minut wydaje się takie nic nieznaczące. I rzeczywiście jest takie, ale kiedy wyznaczam sobie bliskie cele, takie które już na wstępie wydają się bardzo łatwe, rzadziej się rozpraszam. Dzięki temu krok po kroku zamykam całą sprawę. W dodatku, patrząc na konkretne zadanie, nie mam wrażenia, że ono nigdy się nie skończy. Skończy się i to już za 10minut. Pestka.

Ta perspektywa uskrzydla mnie na tyle, że zwykle pracuję o wiele dłużej i wydajniej niż zwykle.

Teraz wiem na przykład, że mam do wystawienia na Allegro masę dziecięcych ubrań i zabawek, ale jest tego tyle, że wręcz nie wiadomo gdzie zacząć. Trzeba posortować rzeczy na grupy, zrobić zdjęcia, obrobić je, wrzucić na serwer, zrobić opisy...  Może zajmę się tym w weekend...?

Odsuwam od siebie natrętną myśl, że pieniądze się w ten sposób marnują, że miejsca ubywa. Myślę, że zajmę się tym później, ale jakoś, to później ciągle nie może nadejść. Wreszcie dzień przed wyjazdem na wakacje, wygospodarowałam więc 10 minut i przejrzałam większość ubranek, oddzielając te do sprzedania, od tych do oddania. Krok niby mały, ale od kilku miesięcy nie zrobiłam w tej sprawie, tak dużego - zatem sukces! I ten sukces zachęcił mnie do działania na tyle, że niecierpliwością myślę o  kolejnych 10 minutach.

Oczywiście, w pewnym sensie się oszukuję, bo powinnam przyjąć całe zadanie na klatę i już dawno je skończyć. Stosowanie przez dorosłą kobietę (wobec samej siebie!) takich trików może wydać się śmieszne, ale co z tego. Ważne, że z każdym dniem posuwam się naprzód!

Przede mną sporo jest takich zadań. Następne na liście jest uporządkowanie/zorganizowanie zdjęć na komputerze - już wiem, że to będzie horror.

A jakie są Wasze sposoby na dokańczanie rozpoczętych zadań? Chciałabym usłyszeć je wszystkie!