Wyprzedaże, czyli o kupowaniu ubrań na zapas

Pisałam już wcześniej o kupowaniu jedzenia na zapas. Będę do tego wracać jeszcze wielokrotnie, bo temat jest dość szeroki. Teraz jednak mamy szczyt letniego sezonu wyprzedażowego, więc to dobry moment, żeby zatrzymać się na chwilę przy sposobach racjonalizowania rodzinnych wydatków na ubrania.

Najpierw jedna uwaga: kupując ubrania dla siebie, kieruję się zupełnie innymi zasadami niż przy wybieraniu ciuchów dla dzieci. Ja nie niszczę rzeczy i nie wyrastam z nich po jednym sezonie, dlatego mój budżet w tym zakresie może (i powinien być) pokaźniejszy. Większy wydatek na moje buty, sukienki, spodnie, bluzki czy  ma sens, bo każda taka rzecz służy mi bardzo długo. Nie kupuję też dla siebie na zapas, bo moda się zmienia i wiem, że za rok czy dwa będę prawdopodobnie miała chrapkę na inne fasony czy kolory niż teraz. Nie mam wielu ubrań i kupuję właściwie tylko to, czego mi  naprawdę potrzeba. Na swoje zakupy chodzę na samym początku sezonowych wyprzedaży, często korzystając z dodatkowych zaproszeń na dla stałych klientów. Takie "przedsprzedaże wyprzedaży" robią np Peek&Cloppenburg, KappAhl czy Ecco. Wybieram klasyczne, podstawowe ubrania, które często noszę, jak np. białe bluzki dobrej jakości, swetry z wełny itp. Mam wtedy większą szansę na upolowanie właściwego rozmiaru czy koloru, a zniżka - nawet jeśli niewielka - jest miłym bonusem do wydatku, który i tak musiałabym ponieść.

W kwestii ubrań dla dzieci przyjęłam diametralnie inną strategię. Właściwie nie kupuję dla nich ubrań w pełnej cenie i rzadko zdarza mi się kupić coś w rozmiarach, które aktualnie noszą.

Nie, to wcale nie oznacza, że noszą przyciasne czy za długie i dziurawe łachy ;) Ja po prostu odmawiam wydawania 80 zł na dżinsy dla kilkulatka. Staram się przewidywać, co będzie im potrzebne za kilka miesięcy i systematycznie dokupuję kolejne elementy z takim wyprzedzeniem, żeby nie przepłacać. Dziecięce ubrania kupuję niemal wyłącznie na wyprzedażach i zawsze na zapas. Największe okazje trafiają się w sklepach internetowych  (np. C&A), ale zdarzyło mi się już kupić zimowe buty w stacjonarnym H&M dla Syna A za 5 zł (jakość bez rewelacji, ale na zmianę będą OK).

Nie ma możliwości żeby następnego lata chłopcy obyli się bez szortów, albo przez rok nie wyrośli (najczęściej kilka razy) z majtek czy tenisówek. Piżam tez potrzebują okrągły rok. Dlatego wszelkie kurtki, t-shirty, bluzy, spodnie, skarpetki, bieliznę i buty kupuję przecenione w sklepach stacjonarnych albo internetowych. Jeśli trafiam na przyzwoitą jakościowo (naprawdę, oprócz zimowej kurtki czy butów, moim dzieciom wystarcza przyzwoita jakość) rzecz w doskonałej cenie, to czemu nie zrobić zapasu w dwóch czy trzech kolejnych rozmiarach? Zwłaszcza jeśli mówimy o rzeczach tak podstawowym jak majtki czy jeansy. Przecież i tak w końcu będę musiała to kupić.

Przy dwójce dzieci tej samej płci mam ułatwione zadanie, bo młodszy (na razie bez protestów) donasza większość rzeczy po starszym. Ciuchy w dobrym stanie, z których właśnie wyrasta Syn A są pakowane w całości do odpowiednio opisanego kartonu, zaklejane i wynoszone do  garażu. Tam poczekają aż Syn B w nie wrośnie. Dla młodszego mam więc spore zasoby ubrań na najbliższe cztery lata, bo tyle wynosi różnica między nimi. Dla starszego przyjęłam maksymalnie trzyletni horyzont. Na większe zbiory nie mam już miejsca. Jednak zapasy na za trzy lata robię TYLKO jeśli cena jest REWELACYJNA, typu 20-30 zł za kurtkę zimową lub jeansy za 8-20 zł.

Budując dziecięca rezerwę ubraniową kieruję się kilkoma zasadami:

• Wybieram tylko to, co do czego mam pewność, że spodoba się dziecku lub wydaje się dość neutralne w kolorze i fasonie. Spodnie z obniżonym krokiem, neonowe koszulki są może i fajne, ale obawiam się, że za dwa lata mogą już nie będą zachwycać. Z tego samego powodu na zapas nie kupuję też ubrań z bohaterami kreskówek, sportu czy popkultury, jak Sponge Bob czy Ronaldo.  

• Bardzo pilnuję, żeby ubranie na zapas nie było zbyt dziecinne, tzn. czterolatek może lubić Cars, ale siedmiolatek na widok spodni do szkoły z Zygzakiem mógłby się roześmiać lub rozpłakać.

• Bielizna jest potrzebna zawsze, więc bez obawie o trafienie z rozmiarem można brać na wyrost. Każdy komplet się przyda. Przeciętne majtki z kolekcji letniej niczym przecież nie różnią się od zimowych.
• T-shirty z krótkim i długim rękawem przydają się cały rok. Oczywiście ilości jednych i drugich są różne, w zależności od pory roku, ale można bezpiecznie przyjąć, że nawet w sierpniu warto mieć dla dziecka kilka bluzek z dłuższym rękawem, a w styczniu nie jeden krótki rękaw się przyda.
• Białe t-shirty to w szkole Syna A obowiązkowy element stroju na WF, więc czemu nie mam kupić na wyprzedaży od razu tyle, żeby wystarczyło na cały rok lub dłużej? 
• Kolejny evergreen to dżinsy. Nie ma pory roku, w której się nie sprawdzą.
• Po pierwszym września zaczaję się również na białe koszule chłopięce, które w szkole starszaka są obowiązkowym elementem stroju galowego.  Warto wykorzystać ten moment bo od listopada ich ceny wracają do normy przed sezonem świątecznym. Kupuję tak, żeby miał zapas na rok,  zwykle dwa/ trzy kolejne rozmiary.
• Oczywiście cały czas trzeba się rozglądać za okazjami na inne pory roku. W sklepach internetowych, np we wspomnianym już C&A cały czas są wyprzedawane jakieś cieplejsze kurtki. Zwykle oficjalna wyprzedaż w tym sklepie pojawia się co 6-8 tygodni - warto więc np śledzić firmowego FB. Dobra zimowa kurtka, kupiona o kilkadziesiąt % taniej  niż zwykle, to przed kolejnym sezonem prawdziwa radość. Tak samo jak ocieplane spodnie na narty czy sanki.
• W kwestii butów zachowuję większą ostrożność. Tutaj pomyłka 0,5 cm może zdyskwalifikować zakup, bo podeszwa nie da się podwinąć :) Owszem, takie nietrafione buty można potem z sukcesem odprzedać (zwłaszcza jeśli ich marka zaczyna się na literę "E"), ale to jednak jest mrożenie pieniędzy i przy napiętym budżecie raczej nie polecam. Raczej nie kupuję już teraz sandałów na kolejne lato, ale półbuty nawet na kolejną wiosnę, czemu nie? Z resztą, większość półbutów da się z powodzeniem wykorzystać przez cały rok szkolny, jako obuwie zmienne. Koleżanka spytała mnie kiedyś, czy nie żal mi wydawać kasy na markowe buty do latania po szkole. Otóż nie, nie jest mi żal, ponieważ mój dzieciak spędza w tych butach ok 8 godzin dziennie przez 5 dni w tygodniu. Zawsze czekam tylko na dobrą, a raczej na świetną cenę. 

Zapasy ubrań traktuję nie tylko jako bieżącą oszczędność, ale też trochę jak rodzaj polisy ubezpieczeniowej na czarną godzinę. Nie ważne co się stanie - przez najbliższy rok czy dwa lata mamy w co ubrać dzieci. Przyznam, że to dość pokrzepiająca perspektywa. 

Do budowania takich rezerw, podobnie jak przy zapasach spożywczych, potrzebny jest jakiś system kontroli, bo łatwo się w tym wszystkim pogubić. Mam więc dla każdego z chłopców osobny spis rzeczy (i ilości!!!), które mają np. Syn A rozmiar X: wiatrówka kolor taki a taki, spodnie, bluzy. Przed zakupami, na osobnej kartce robię listę rzeczy, których mi brakuje np Syn B: spodnie rozmiar X, dres rozmiar Y, czaka do kurtki Z. Dzięki temu doskonale wiem, co jeszcze muszę kupić, ale nie obudzę się z trzema parami kąpielówek w rozmiarze 122.

Inwentaryzacja w szafie to podstawa, potem pozostaje już tylko polowanie na najlepsze okazje.