Jak uporządkować przepisy kulinarne

Gdzie i jak trzymać przepisy? W jaki sposób je uporządkować?

U moich koleżanek sporo przepisów jest w książkach kucharskich, część ma postać zapisków na przypadkowych kartkach lub wyciętych z gazet karteluszek. Większość to jednak zakładki z linkami do przepisów znalezionych w internecie lub pliki na dysku w komputerze. Tyle różnych miejsc do przechowywania przepisów czasem oznacza, że tak naprawdę nie wiemy co mamy. Niektóre, naprawdę świetne przepisy, gdzieś się gubią i trafiamy na nie znowu przypadkowo po wielu miesiącach. Moja Mama miała na przepisy specjalny, grubaśny zeszyt, pełen zapisków odręcznych i wycinków z gazet, głównie chyba z "Kobiety i Życie". Jej brulion był tak wypchany przepisami, że przypominał wielką księgę. Mama wiedziała doskonale gdzie szukać wielu przepisów, ale często musiała też kartkować swój zeszyt strona po stronie. Jako dziecko uwielbiałam go przeglądać. Macie podobne wspomnienia?

Swoje przepisy trzymam w takim oto dużym segregatorze:

To normalny, biurowy segregator o szerokości 7,5 cm. Na wewnętrznej stronie okładki ma małe kieszonki, w których trzymam instrukcje dotyczące czasu gotowania w parowarze i szybkowarze. Jest też uchwyt na długopis, wiec jeśli chcę coś na szybko zanotować, to nie muszę szukać czegoś do pisania. Początkowo używałam mniejszego segregatora (chyba 3,5 cm), ale w pewnym momencie przepisów zrobiło się tak dużo, że ringi nie chciały się domykać.

Przeniesienie przepisów do segregatora pozwoliło mi je zorganizować w wygodny dla mnie sposób. Łatwo mogę coś dołożyć lub też wyrzucić coś, co przestało mi odpowiadać. W foliowych koszulkach przepisy są dobrze zabezpieczone przed mokrymi rękami i np. pryskającym olejem. Na początku naszego małżeństwa trzymałam swoje (nieliczne wówczas) przepisy głównie na kompie, ale było kilka sytuacji, w których z powodu awarii dysku, chwilowego braku netu i usunięcia strony nie mogłam sprawdzić np. czasu pieczenia miałam panikę w oczach. Dlatego bardzo szybko wróciła mi wiara w hard copy. Sukcesywnie przepisywałam swoje zbiory w Wordzie i drukowałam. Dodawałam do nich wycinki z gazet. Problemem były tyko przepisy w książkach. Miałam tych książek zatrzęsienie, ale wiele z nich było do niczego. Pewnego razu przejrzałam swój zbiór i ... wyrwałam te strony, na których były sensowne przepisy. Włożyłam je do koszulek, a książek się pozbyłam. Zostawiłam tylko te książki kucharskie, w których więcej przepisów dobrze rokowało oraz te, które naprawdę chciałam mieć.

Żeby odpowiednio wszystko ułożyć w segregatorze potrzebny, był mi wygodny i czytelny podział na kategorie.

Użyłam do tego dwóch rodzajów przekładek. Plastikowe przekładki z zamykanymi kieszeniami oddzielają główne kategorie. Do tych kieszeni chowam przepisy z danej grupy, które mi się spodobały i chcę je wypróbować. Miejsce w koszulce należy się tylko tym, które nam smakowały i które robimy ;) Główne kategorie też są w większości wewnętrznie podzielone, ale już zwykłymi przekładkami z tworzywa w dość intensywnych kolorach.

Ten podział bardzo ułatwia mi planowanie posiłków. Kiedy widzę, że przydałby nam się jakiś obiad z rybą czy kurczakiem, nie muszę wertować wszystkich przepisów na dania główne, tylko idę do odpowiedniego działu. Mój segregator na przepisy podzielony jest tak:

1. obiady i kolacje, czyli tzw dania główne, albo to, co moja rodzina regularnie jada na takie posiłki

• zupy
• wieprzowina
• wołowina
• drób
• ryby
• jarskie  

2. śniadania

3. przekąski i lunche, czyli małe danka, które można np zabrać ze sobą do pracy lub zjeść na szybko  wciągu dnia

• sałatki
• na ciepło
• na zimno

4. przetwory

• słodkie
• słone

5. desery

• ciasta
• desery
• drinki

Gdybyś chciała robić podobny segregator pamiętaj o kilku sprawach.

Nie ma jednego słusznego układu kategorii. Na początek możesz wypróbować moją propozycję, ale prawdopodobnie Twojej rodzinie będzie pasował inny system. Wstrzymaj się wiec kilka tygodni z opisywaniem przekładek niezmywalnym markerem. Zgadnij skąd wiem...

Kupując przekładki do podkategorii, wybierz takie o formacie A4 MAXI, przeznaczone specjalnie do segregatorów z koszulkami. Są one nieco szersze niż zwykłe A4 i dzięki temu będą widoczne. Przekładki z kieszeniami kupiłam kiedyś w Tchibo. Do opisania przekładek w podkategoriach wykorzystałam zwykłą kartkę papieru i taśmę klejąca. Ale już do zrobienia etykiet głównych kategorii, użyłam samoprzylepnych indeksów z firmy Esselte. Są całkiem niezłe na początek, bo bez problemu można zmieniać ich opisy oraz samemu decydować o wielkości etykiety. Nie niszczą się łatwo i jakoś nic nie zmusza mnie do ich wymiany.

I na koniec jeszcze tylko jedna uwaga: mój segregator z przepisami nie startuje w konkursie piękności. Z założenia ma on być funkcjonalny, a nie dekoracyjny. Po to jest plastikowy, gładki i bez ozdób, żebym mogła go łatwo wytrzeć ścierką. Zdaję sobie sprawę, że paleta kolorystyczna z pewnością mogłaby być dobrana lepiej. Nie miałbym nic przeciwko szlachetniejszym materiałom i stonowanym, pastelowym odcieniom przekładek. Jednak, że tak powiem, na razie jest jak jest. Może kiedyś mój segregator na przepisy doczeka się metamorfozy na jaką zasługuje. Jeśli tak się stanie, bez wątpienia zrobię o tym kolejny post ;)

Ten wpis powstał na życzenie jednej z czytelniczek.